Hâlâ Islanıyorum
Gün geceye döndü ve burkuldu yürek
Işıkları sönerken şehrin kederlendim Bu kentin uykusu ağırmış Sen giderken öğrendim. Zift gibi bir yalnızlıkla, Kömür tozu bir kedere Yüzü koyun kapaklandım, Duru sularda kirlenip Çamurlu suda paklandım. Vurasım yok sazın teline bile Ben bu kadar uzağındayken dokunmanın Eline bile. Hangi düşün ardına düştüysem O türküye tökezledim, "Ay düşünce denize" Suretini izledim. Ben burada küle döndüm Sen orada ele döndükçe Sesime vurdum neşteri Susmalarım dirildi Sana "gitme" demenin Belki kırk çeşidini Ezberledim ama Söyleyemedim. Şimdi tüm vücudumu Kan diye dolanan sabır Boğulup her kılcalımda Kendini can havliyle Yüreğime atıyor. Yürek sana atıyor Yürek kana batıyor Sen giderken yağan o yağmur Beni hâlâ ıslatıyor... Barış Çelimli |
Yürek sana atıyor
Yürek kana batıyor
Sen giderken yağan o yağmur
Beni hâlâ ıslatıyor...
Her dizesiyle çok güzeldi şairim..
Yüreğinize sağlık.
Tebrikler.