Yor Beni Koruyanım
Anladım ki büyümek beni yoruyor
Gücüm yetmiyor bazen zamanı sırtlanmaya En kuytu yerlerine saklansam da hayatın Bulup çıkarıyor beni o mecbur kalışlarım Yol oluyor önüme büyüdükçe sorular Yürüyorum hep aynı cevapları susarak. Oysa nasıl kolaydı doğduğum o uzak şehrin Aynı acılarına alışarak büyümek Tanıdık insanların küçük dünyalarında Küçük ya da büyük bir ayrıntı olup kalmak Hayat ne derse yapmak Gönderdiği yere gitmek Çağırdığı yere gelmek Ne kadar da kolaydı. Büyüdükçe itiraz etmeyi Ve karşı gelmeyi zamana Gözüne kestirmeyi uzak kentleri Boyundan büyük aşklara Kafa tutmayı öğreniyor insan. Cesaretsiz olanı yoruyor Büyümek yoruyor Büyü... Yor... Ama seni sevmeyi yorularak buldum ben Değdin yorulduğuma yüzüme değmesen de Hayata itirazım Şehrime eyvallahım Uzun uzak yolları kendime yurt edinişim Seni sevmeyi getirip Bırakıverdi kalbime. Yeni acılara alışıyorum belki Yeni insanların dünyalarına küçük bir detay kalıyorum Zaman belki daha büyük silahlarla vuruyor. Üstüme üstüme gelen hayata, Yine de kafa tutuyor Seni sevmenin toprağına Daha sağlam basıyorum. Bitse bile cesaretim Acımı azdırsa da zaman Yorsa da büyümek beni Seni sevmek gövdemde kalkan gibi duruyor. Anladım ki bu hayattan Cesareti olanı, Sevmek koruyor... Seni sevmek beni, Koruyor... Koru... Yor... Barış Çelimli |
Acımı azdırsa da zaman
Yorsa da büyümek beni
Seni sevmek gövdemde kalkan gibi duruyor.
Anladım ki bu hayattan
Cesareti olanı,
Sevmek koruyor...
.....
Her şiirin gibi bu da ruhuma dokunan bir şiirdi.
Şiirlerinin iliklerime işleyen bir yanı var.
Kalemin ve sözün hiç tükenmesin şair!