insanlığımızın en utanç verici eylemi olan sömürü
Ki;
Aşkta işte ve kısaca yaşamda bu sömürüyü görmezden gelen ve İsyanı olmayan bir insana nasıl insan denilebilir ki....

Tarihin aynasına baktığımızda
Güdülemekten çok güdülenmeyi tercih eden yaşamlar gelip geçmiş yada yönünü yitirmiş egemenlerin eninde sonunda zaferiyle sonuçlanan baş kaldırılar çıkmış sokağa...

Şiir bir bütün olarak düşünüldüğünde, yerelliği aşarak sanki tüm dünyaya sesleniyor.. imgelerini doğadan, coğrafyadan tarihten alan şiir, bize yaşanan anın aslında tarihin ve doğanın bir parçası, dolayısıyla insan olduğumuzu da anımsatarak insanlığımızı kendimizi ve yaşamı sorgulamamıza yöneltiyor

Sözcük seçimi, içeriğe uygun dize kurgusu, gereksiz sözcük kullanılmayışı, özgün imgeleri, en önemlisi de isyanıyla sevdaya ve aşka olan , taraftarlığını öne çıkarması bakımından çok güzel
Ve
Okuyan herkesin bir parça kendinden anılar bulabileceği ve geleceğe ilişkin kurgularının benzeştiğini görebileceği bir şiir....

Tebrik ederim
Emeğine
Yüreğine sağlık şair...

dünden bugüne
iyileşmek bilmeyen yaraları taşıyor
şiirler türküler ve anılar

hangi çağ var ki
omuz vermemiş olsun
yokluğa… kıtlığa… ölüme…

“evlerine dolu gidebilenler"den ziyade
vurulup düşmeden yol ortasında
dönebilmekte önemli bir hamle olmuştur
üveylik eşiklerden içeri adım atabilmek


içinizdeki acıyı kazıyarak
günyüzüne çıkarmaya çalıştığınız
bu tutanağın altındaki imzanız
tüm “cumartesi anneleri” adına da olsun mu?

*

ahmet erhan abiden sonra
sadece insanlar değişti, ağrılar hâlâ aynı

“ağır aksak adımlarla yürüyen gece
bana bir şeyleri anımsatıyor
boynu uykudan arasıra düşerek
pencerenin kanatlarına yaslanmış bir anne
kuytu, karanlık bir yolda
kocasının ayak seslerini arıyor”

Ucunu sivri açmışlar
Kanatıyor sürme ..

İfademdir
Ayağımın altına konunca, aşk'tan bir tabure
ÇAĞ ARALAYAN ORAKLAR KESTi ipimi..



Ayırıp sahte ile gerçeği birbirinden
Öyle candan... tebrik ederim...