oysa zaman saklamıştı iyi bildiklerimi
kötüler ise kalburüstüydü
imparatorluğunun yıkılmamış burçlarında


yanılgısını kaybetmiş silahşorleriyle yüzüme kapanan kapılar
seken küfürlere
mafya lobileri giydiriyordu
ardımdaki ses bunu bilmiyordu


Üstüme yürümüşken bu şehir
kaldırımlarında sütü kesilmiş günahlarıyla
birbirine omuz vermiş anıların dar sokaklarında
pazarlık eden küheylanlar
mimli yıldızlar taşıyordu her gece


henüz
ormanların kalbine ayan olmamıştı
kötülük
geceyarısı ekspresi sogukluğunda
karlı bir şehrin aort damarına rezil aşklar konuyordu


aynı ateşin etrafında bağdaş kurup
yıldızların yüzüne kapanan gecenin
hırsına aldırmadan
cırcır böceklerinden masallar dinlemek
ve ikindiye nazır kılınmış öfke nöbeti telaşıyla
sabaha günahlarından arınmış
umut etmekti yaşamayı
biraz daha

üzümün suyuna banmaktı ekmeği
geride kalan olmak biraz da...



"hep sonradan gelir aklım başıma...sonradan)