Yanılgısını Kaybetmiş Silahşoroysa zaman saklamıştı iyi bildiklerimi kötüler ise kalburüstüydü imparatorluğunun yıkılmamış burçlarında yanılgısını kaybetmiş silahşorleriyle yüzüme kapanan kapılar seken küfürlere mafya lobileri giydiriyordu ardımdaki ses bunu bilmiyordu Üstüme yürümüşken bu şehir kaldırımlarında sütü kesilmiş günahlarıyla birbirine omuz vermiş anıların dar sokaklarında pazarlık eden küheylanlar mimli yıldızlar taşıyordu her gece henüz ormanların kalbine ayan olmamıştı kötülük geceyarısı ekspresi sogukluğunda karlı bir şehrin aort damarına rezil aşklar konuyordu aynı ateşin etrafında bağdaş kurup yıldızların yüzüne kapanan gecenin hırsına aldırmadan cırcır böceklerinden masallar dinlemek ve ikindiye nazır kılınmış öfke nöbeti telaşıyla sabaha günahlarından arınmış umut etmekti yaşamayı biraz daha üzümün suyuna banmaktı ekmeği geride kalan olmak biraz da... "hep sonradan gelir aklım başıma...sonradan) |
hepimiz bu konuda
işimizin acemisiyiz
herkesin çarpılıp kaldığı bir yanılgısı
ya da
yanılgıları olmuştur hep
“oysa zaman saklamıştı iyi bildiklerimi”
şiiri sırtlayan bu dizeyle
uzun uzadıya sohbet etmek isterdim
lakin gücenmesin
benim de aklımı başıma almak
uzun zamanımı aldı
hani demişti ya ömer seyfettin
“beni üzen şeylerin hiçbirini unutmadım”
tam da öyle işte…