Hayat belli bir düzende gidiyor kimisi hep yokuş çikiyor.
Güzel bir anlatim ve benzetmeler yumağı tebrikler.
Saglicakla kalın

Hayat belli bir düzende gidiyor kimisi hep yokuş çikiyor.
Güzel bir znlatim ve benzetmeler yumağı tebrikler.
Saglicakla kalın

Metninizde, yaşamın ağırlığını ve samimi detaylarını öylesine incelikle işlemişsiniz ki, okurken hem sokak lambasının tembel göz kırpışını hissettim hem de eski bir ceketin yamalarına dokunur gibi oldum. Her kelime, gündelik hayatın içinden çıkarılmış bir hikâye gibi; sıradan ama bir o kadar da derin.

Ceketin üzerinden hayatı anlatmanız, yaşanmışlıkların ağırlığını taşırken bile o hikâyelere tutunma cesaretini çağrıştırıyor. Düzlüklerin olmadığını anlamanın hüznü ve yine de yokuşlara alışmanın ironi dolu kabulü metne hem melankoli hem de bilgelik katmış.

Sözleriniz, bir yandan içimize ayna tutarken, diğer yandan sokakları, insanları ve onların sessiz mücadelelerini bir tablodaki detaylar gibi resmediyor. Bu sade ama etkileyici üslubunuz için gönülden teşekkür ederim, büyük keyif aldım.
Saygıyla…🙏🏻

Bir ceket var dolapta, eski mi eski,
yırtığı yamalı;
Her bir dikiş,
ömürden koparılmış bir düğüm gibi.
Hayat da öyle ya,
nereden tutsan elinde kalır,
ama gene de sırtında taşır insan,
görünsün diye sahte bir şıklık.

Harika bir şiir! "Ceket" ve "hayat" metaforları arasındaki bağ çok derin ve anlam yüklü. İnsanların yaşam yolculuklarında karşılaştıkları zorlukları, düğümlenen dikişlerle ve yıpranmışlıkla anlatmanız, hayatın çelişkisini ve gizli acılarını çok güzel bir şekilde yansıtıyor.

Çok güzel şiir sevgiler saygılar selamlar sağlıcakla kal allahın selameti üstüne olsun

Yazan kalemi, yazdıran yüreği kutluyorum
Güzel bir eser
Gönlüne, ömrüne bereket
Şiirle kal, sevgiyle kal, dostça ve de hoşça kal

Kendini ve zamanı sorgulayan bir iç monolog.
Nasıl da tanıdık ve dokunaklı...

Çok tebrikler, saygılar, Şair.