YARALI DOĞUŞÇatlamış aynalarda, benliğimden yankılar; Kendime döndüm, sesim kırık dökük. Bir kelimenin ortasında boğuldum, Bütün anlamlar yıkıldı, suskunluğum devrildi. Her gün bir başka yabancı, Kendi suretimde kaybolmuş izler. Karanlıkların içinden geçiyorum, Geceyle sevişen hüznümle beraber. Bir sokak lambasının altında, Gölgemle konuştuğumda buldum, Sahipsiz düşüncelerimi. Anlamın ötesinde, çıplak ve kimsesizlerdi. Toprağın sessiz çığlığında, Duydum varlığımı, yokluğumu. Bir çığlık gibi yankılandı göğümde, Ve toprak, derin, karanlık kollarını açtı. Bir adım daha attım, bir adım daha, Zamanın sarmalında kaybolduğumda. Kırık dökük bir aynada, Yüzümde kaybolan sonsuzluğu gördüm. Günahlarımı yırttım, Ve o parçalanan yüzeyi her gece tekrar sevdim, Kanatılan, deşilen yaralarımı öptüm, Ve kendi içimde tekrar doğdum. |
En içten selam, sevgi ve saygılarımla.
Esenlikler ve şiir dolu günler dileğiyle.