Kangren Bir Şafak Ezgisi
kalbinde ay kesiği
heybesinde uçurum göğsünde enkaz yığını şehrin ırmağına kan sızdı kuytuların gamzesinde göverdi gece ayazı en deli mührünü taşıdı gövdesindeki yarasa dişlerine devrildi putperest bir çağa düşünceleri cümle ilahileri sustu dudakların elleri ızdıraptan yaratılmış gerdanlık gözlerinde iki yavuklu cennetle cehennem gözleri göğe düğümlü kirpiklerin nazarlığı birinde keman çalan üzgün göçebe ağıtları diğerinde serin söğüt ezgileri hendekler kazıdı duvarlara derin olsun istedi ’’daha derin’’ yüreği isyan ahalisinin davet makamında yüreği biçilmiş imgeler tarlası taraçasında unutulmuş çiçek çırpıntıları İçinde gizli zindan nağmeleri düşünürken bir kuşun uçuşunu iğneler batırdı dili içini ahladı tek başına bir vedanın anma töreninde kutsarken kanatları kutsarken yine yağmurları ve yükünü düşürmemiş müjdelerin geleceği yolları ve zamanları aklını bir fırtına ile tıraşladı aklında onursuz bir savaş vardı tüm haykırışlarını yuvarladı kafasından çığa benziyordu şimdi ruhunu çelerken tüm sinsi sisler _boran |
Biz de okuyor, kutluyor vede alkışlıyoruz yürekten
Gönlüne, ömrüne bereket
Allah'a emanet olasın, sağlıkla, sağlıcakla kalasın