Af...Beni affet Bağır Çağır Küfret Ama affet Tersine akan nehirler gibi Seni böyle severken, böyle kırdım Gözümden bile sakınırken Seni üzdüm, ağlattım Beni affet… Bir acı kahvenin bile hatırını yıktım. Ateşe pike yapan ateş böcekleri gibi Yanlış anlaşılmış bir yanlışa çivileme dalıp Kan değdirdim bu aşkın dişine Bir merhabayı çarmıha gerip Bir selamı bile boğma rakı gibi boğdum Sen üzülme sevdiğim Sen kırılma Sen kanama Sana sıktığım her kurşunda Ben kendimi vurdum El pençe geldim kapına Vereceğin her eza kabulümdür Razıyım diz çökmeye Razıyım el etek öpmeye Razıyım kendi mezarımı kendim kazmaya Kanına ekmek doğradığım uykular hatırına Nedametten kanattığım duvarlar hatırına Beni affet… Beni Araf’ta bırakma |