Zehrete kemiğe bürünen yalnızlık dışı sahra iç in vaha gök bir avuç su serabın yeşiline ben içinde öteki hınça hınç sorgu dışarıda araf içeride kıyamet hiçlik(te) boğaz boğaza varoluş camda gölge görünüp, kaybolan gel, Sude Nur Haylazca (Vaha Sahra) |
Adem oldum göründüm
Demiş koca ozan Yunus
Evet ;şiir dediğimiz şey,kimi zaman hiç’lik makamıdır
Hınç ile yazadururuz
Güzel bir anlatı
Şiire selam ile
Sevgiyle kalın 🌺