HADDİNİ BİL EY LEYLA
Sevdiğimin hayali gözümde perde,
Hayata kafa tutan bakışı, Umursamaz ifadesi, Parmakları arasındaki sigarası, Yüreğimdeki yangına eş tütercesine, Dumanı sarmıştı, Tek göz odasını, Saramadığım bedenini, ruhunu, Benim yerime. Gözlerimin buğusu, Sevgiyle har olup , akardı. O ise bunlardan habersiz, Her gün yalnızlığında, Kendinin celladı olandı. Yargıcı olur, mahkum ederdi kahırlara kendini. Yaklaştıkça ona , Uzaklık rüzgarı savururdu beni, Karanlıklara. İçimdeki boşlukta, Kaybetme korkusu denen dikenli bir kara gül, Büyümüştü. Verdiğim kayıplar ise suyu toprağı olmuştu, Her sevmek istediğimde, Yüreğime bir diken batardı acı acı, Haddini bil ey Leyla dercesine. |
Bil dersiniz de dinlemez ki. :) Boşa telkin vermeyin yani kendinize.
Dikenlere dolana dolana sevmeye ve de acı çekmeye devam o vakit. Olur ya belki ya Mecnun akıllanır ya da Leyla bu Mecnun dan vazgeçmenin artık zamanı geldi der bir gün.
Tebrik ediyorum adaşım.
Selam ve Sevgilerimle...