VİRANE GÖNÜL
Ahu zar eden bedbin sevgili,
Yüreğimdeki virane şehri bilmezsin, Sokakları çocuksuz, vaveyla kopmuş bir yer burası. Işıkları sönmüş, yeşili yok olmuş, mavisi griye dönmüş , Sis çökmüş üzerine , duygular alabora olmuş Güven sallanıyor idam sehpasında. Sevgi ise çoktan can vermiş. Hicran rüzgarı sarmış her yeri. Bu toplu mezarlar, seviyorum diyenler, içimdeki insanlarda yıkıldı ruhumun zelzelesinde, Bitmeyen bir matem var bu yerde. Çocuk sesi, kuş sesine hasret , ıssız bir şehir. Yarım kalmış herşey, bu şehirde. Küçük bir kız çocuğu var , korkak ürkek, Dolaşıyor sokaklarında. Gün yüzü görmesin bedduasını almış doğmadan, Günü , maviyi , yeşili ararken kaybolmuş. Yaraları bıçak olmuş kesmiş, Derbeder bir acı ile yoğrulmuş, Sen görme bu harebeyi, Gözündeki gönlündeki , Ben kalsın hatıralarında. |
Ne çok ar'afı var insanoğlunun gönlünüz ateşine su serpilmesi dileğim ile.
Kavi olsun kaleminiz ve yüreğiniz.
Saygım ile