Gidememekten korkuyorsun,
Çakılıp kalmaktan orda…
İz bırakmaktan,
O izlerde kuyular açmaktan,
Kuyunu kazmaktan kendi elinle…


“Ama ya o sıcak şeyler..?!” diyorlar sana;
“Hani şu ısıtan, güneşe benzer,
Gülümseyen şeyler…
Bir çocuk mesela...
‘Anne’ diyen sana,
Yumuşacık sesiyle
Okşayan o kelimeyi usul usul;
Güzel, ılık bir şeye döndüren…
Ya da ateşler saçan gözleriyle
Bir adam sevgiye dair şeyler söyleyen,
Sasık tadından kurtaran hayatı,
Leziz bir yemeğe benzeten…
Onlarsız ne yapacaksın
O yapayalnız gittiğin yolda?!”


“Ama çok tekrarlıyorlar kendilerini” diyorsun,
“O sıcak şeyler…
Çok tekrarlanan her şey gibi
İçleri boşalıyor onların da,
Sasıklaşıyorlar.”


Çayı demler gibi usul usul,
İzin vermiyorsun duygularının demlenmesine…
Çok derinleşip kuyuya dönmelerinden korkuyorsun,
O kuyuya düşmekten,
Çakılıp kalmaktan orda…


…Ve ardına bakmadan kaçıyorsun ordan
İçindeki kuyunun en derinlerine…
Çıkmaya çalışıyorsun çaresizce,
Çakılıp kalıyorsun!