Üniversitedeyken Ergen psikolojisi hocamız rahmetli Ferhan hocam mezuniyete yakın bize şöyle demişti: Çocuklarım olabiliyorsanız Güneş olun herkesi ışıtın, ısıtın. Ancak güneş olmak zordur çünkü kimse ona çıplak gözle bakamaz. Güneş olamıyorsanız ay olun, güneşin aktifliğine tezat ay pasiftir kendinden hiçbir şey vermez sadece güneşten aldığını yansıtır ama bizim ruhumuza, gözümüze, huyumuza bile sirayet eder. Ay olmak çok özeldir öyle güneşin yanında durup hiç böbürlenmeden bakabilmek o güzelliği o muhteşemliği yansıtabilmek ve her daim gökyüzünde olabilmek. Ay da olamıyorsanız Yıldız olun derdi. Ama en çok size Yıldız olmak yakışır biliyor musunuz nerede olursa olsun her insan sizi görür Siz her insana ışığınızla dokunursunuz. Kiminiz uzak, kiminiz yakındır. Kiminiz parlaktır, kiminiz sönüktür ama siz  bulutsuz her gece oradasınızdır derdi. Ben dün akşam bu fotoğrafı gördüğümde Ferhan hocamı ve onun bize vermeye çalıştığı her şeyi yeniden hatırladım Teşekkürler Enûma beraber Aya,Yıldıza ve suya dokunduk kelimelerle.  Yarım saat gibi kısa bir sürede yazdık. Çok da güzel olmamıştır belki ama ortak noktada buluştuk.
Kardeş olduk.

Sevgili Enûma güzel olduk biz.

Fotoğraf ve güzel yüreğin, teşekkür ederim.