1. Bölüm... I kısım

1 Nisan 2018... İstanbul!
Gece yarısından birkaç dakika önce...

(Geceden sabaha yürüyen adam)

Saat gece yarısını henüz bir kaç dakika geçiyordu
Sokağı aydınlatan tek bir lamba vardı
İlkbahar gecenin ayazı altında titriyordu
Ve yalnızlık içinden geçiyordu adamın

Sokağa daldı adam
Elleri cebinde başı eğik

Yalana teslim
Bütün insanlığa küskündü sanki

Aklındaki düşünceler
Etine batan kıymık gibi acıtıyordu

Düşünceleri çile gibi
Yüreğine yüktü yani

Ayın şavkı
Sokakta ki lambanın ışığını bastırıyordu
Derken adamın gözlerinden süzülen damlalar
Hüznü aydınlığa kavuştururcasına parlıyordu

Sokak karanlığın içinde
Adamın gözlerin de ağlıyordu

Bir den mırıldanmaya başladı
Susmaktan çatlamış dudakları

Bir şiir miydi bu
Yoksa kış aylarından kalma
Buz mavisi gökyüzünün altında
Başlayan bir hikayenin son mısralarımıydı

Adamın titreyen dudaklarından
Şu sokak kadar başı boş sözler düşüyordu

"Sen dökülüyorsun geceye
Hayalin sokağın başında

Dinlenmemiş bir şarkı işitiyorum yaklaştıkça

Hani şu ilkbahar
Gecenin ayazı altında titriyor ya

Yalnızlığın içinden geçip geliyorum
Yaklaşıyorum
Tam vardım diyorum
Elimi uzatıcam
Yol uzuyor
Uzaklaşıyorsun

Yorgunum
Kemiklerim de hissediyorum

Gözlerim kuruyor
Kaldırımlar nemli
Herşey durgun
Sessiz

Evlerin pencerelerinden bile
Yalnızlık sarkıyor geceye
Üşüyorum"

Hayır
Hayır
Bu bir şiir değil
Bu bir adamın serdelenişi
Karanlık geceyi çaresizlik içinde bırakan
Bir yalnızlık
Bir özlemin hikayesiydi

Devam Edecektir
1. Bölüm Sonu
Ferit Karasu.