MARTILAR UYURKEN (9)
’Tut ki kalbim avuçların da bir kuş gibi masum
Sen o kuşa dokunur gibi dokun Baver Farz et ben de kalbimi tutan ellerinden öpüyorum Ve o an sadece hisset sevgimin masumiyetini Aşk İçimdeki eylemlere dur demesini beceremez hiç bir zaman Dil savaş ilan eder aklıma Susatır Damağım kurur Acıtır düşüncelerimi Ve sonra adım adım kaçar geriye Baver Bir de bakmışsın bir kuş kanadınca umut taşır Gelip omuzlarıma konar ve oracıkta kalır uyuya O an sen gelirsin aklıma Ve sadece sana ait olan yüreğim titremeye başlar İçimde cümleler büyür Beni hiç yalnız bırakmayan anneme bile kuramam bu cümlelerden her han gibi birisini Çünkü o söylenmedik cümlelerde sen varsın Baver Kokun ve gülüşün Kahve gözlerin ve göz kapakların var Gelincik çiçeklerini öpen dudakların var Başımı koyduğum göğsün Ve o dağ gibi sağlam kalbinde yaşattığın sevgim var Bazen susardın Gözlerine bakardım ve hep anlamak istediğim gibi anlardım Sen o koca hayal dünyanı kim bilir nelerle süslerken Ben sadece kendimi koyardım’ Beşiktaş sahili saat 03:15 Yıl 17 ağustos 2000 Ararat bu dizeleri Baver’e gelen günlüğün otuz üçüncü sayfasından okuyordu Ve eşi Adal ’a dönerek ’sanırım Gülizar yaşıyor’ dedi O an Baver baygın yattığı koltuktan doğrulup Yarı baygın bir ses tonuyla ’ne dedin sen’ Ararat heyecanlı ülupla ’Gülizar yaşıyor olabilir Baver Bak şu şiirin yazılış tarihine Çok küçük yazılmış ama aynı el yazısıyla Ve bu günlüğün ilk sayfasında atılan tarih siz kaza yaptıktan tam bir yıl sonra atılmış Ve bu şiir de sizin kaza yaptığınız yerde yazılmış Yani dört yıl önce bu gün’ Baver’in kalp atışlarını Bu şiirin şairi olan ben bile duyuyor gibiyim. 9. bölüm sonu devam edecek ferit karasu |