Ne Gemiler Yaktık
s’ol anahtarı ç’evrilmiş
dokuz sekizlik bir ezginin ritmindeyim "son dans" bir tahta merdivenden gökyüzüne varıyorum kuru dallar çatırdıyor zihnimde -uçsuz bucakız bir eylem bir salıncak kurulmuş göğe ince bir sicimle süreyyaya bağlı mavi patiskada bir g’ize rastlıyorum aşağıya bakıp -yukarıya düşüyorum bir ışık huzmesi kaplıyor geceyi kâinat d’evriliyor gözlerimin önünde küme küme yıldızlar avuç avuç yakamozlar rakseden pervaneler -s’arımsı yeşil ateşböcekleri kana kana içiyorum okyanustan derin derin soluyorum atmosferi yorulana -içim dışım bir olana dek -kâğıttan gemiler yapıyorum sonra -sen geçiyorsun sokağımdan sen yürüyorsun gökyüzü yeryüzünü kıskanıyor tüm gemilerimi ateşe veriyorum su’yun sancısı başlıyor |