Çiftçi ( 4 )
-4-
i(l)k diba duydum “meetdiş”i bi de neydi ha! “çivtci” -“heye” “hı” yok!, -“enh” yok, -“ı-ıhh” yok! -“ileşber” asla ve asla yok! emme ille ‘buyur’ “evet” “hayır” “buyur” dey(e)ce(ksi)iz tamam mı?!” .? sekizen santimlik e(ğ)ri bi zopaynan herkeşi ayrı ayrı tayin edelek gısım gısım olmadı teker teker amma herkeşe, hepimize mutlaka tefalarca tekrallattı, “buyur!!!” “buyur!” “buyur!!” … döndü bütün sınıfa “-neyimiş” sınıfcak ba(ğ)ırdık gene var gücümüzüne(n) “buyuuurrr!!!!!” . “-sorusu olan var mı?” “ne sorusu sorcan başına bela mı alcan üsdüme eyinnik Allasen bana ne len .mına ğoyan ta öyle zamanda ne öğe çıkacan ne arkada ğalacan idare etcen boba! öğe çıkanın burnuna arkada ğalanın gıçına zopa! gıçına, sırtına, gafasına, ayaklarına ellerine Allah ne verdiyse . kim ne derse desin, kim neyderse etsin! ö(ğ)retmen ne bok yerse yesin el ne ğadak yerse adam gibi zopayı yerin sıra daya(ğı) mı neyse hadi neyse el ne yerse ben de ona gayıl olurun, ortalarda duru(r)un oturun aşşa.. ne üsdüme farz çıkıntılık boba! elinki can da beniki badılcan mı hem bilecen hemi de dayak yeyip a(ğ)lacan mı . eninde sonunda sızılaycak bi-yannarın mutlaka mutlak bakcaz dadına “cennetden çıkma dayağın fazlası günah de(ğil) mi? meseleme ö(ğ)retmen mayışını alsın böyle okumanın .mına ğorun kim okuycağsa o okusun bana dert mi . baktı bu hiş birimizden “tıss” yok bu defa teker teker hepimize “evet” dedirtdi “evet” “evet” “evet” “evet” … sil baştan gene elinde zopa ya da cepd(v)elinen işaret etti kimi gösdertdi, kime bakdıysa “hayır” “hayır” “hayır” sonra bütün sınıfa sordu aynı soruları hep bir ağızdan bağırdık tahtaya yazdıklarını “eveet” “hayııırr” “buyuuurr” “rafiyeee” “hayriyyeee” . aynı zamanda tahtaya birkaç kişinin taha adlarını yazdı “recep, rafiye, muammer, muharrem” ilk diba arşivden getirtdiği tebeşirlerinen yazılanlarını, tahtaya yeşil-penbe-sarı, mavı cepdelinen gösdertdiklerini gene var gücümüzne(n) tekralladık en ufak bi yannışlık yapmadık vallahi billahi …….. “buuyuuurrr!” “evvveeeeet!” “çivtciiii!” “güllaffeerrr!!” “hayriyyyeee!!” “ibraahiiimmm!!” “raffiyeee!!” “reccep!!” “evveeet!!!” “buyyuuur!” “çivtciii!” “hayııırrr!” “muammer” “sedaaat” gene de arada da ossa “erecep” “ırafiye” deyenner oldu olacak o ğadak tabii bi anda “dilimiz dönmedi” beş barnağın beşi bir mi emme onun da suşlusu biz olduk tabi o Allahın emri yeminnen o ğün öylenden sonura herşeyleri herşeycikleri ö(ğ)rendik sadacana bizim deği(l) her bobayeğidin yapcamız iş deği(l) ö(ğ)retmennik hele de hele bizim köyde hele de hele mektebe ğelmeyen evde halı dokuyannar bobası zengin harfleri bile bilmeyen goca ğoca gızlar öretmencezim neydivisin döğmese olmaz döğse hiş olmaz emme onnar herkeşden daha çok gorkdular .. |