Kaç fersah derinliklerinde rastladım
Boğulmaya  yüz tutan 
sıkışmış sevdama


Ne yara sitem ediyor gözyaşıma
Ne gözyaşım merhem oluyor korkularıma


İpin ucunda asılı sensizliğin dünleri


Karanlığın ağına düşmüş uzun bir gece
Yıldızlar cirit atıyor
Ağıt yakıyor
Ay gibi çırpınan gözlerine.


Düştükçe düşüyorum düşlerime
Beni tutsak aldı korkularım
Gecenin karasını sıyır al
Kurtar beni bu  t/araftan
Yalnızlık ruhumu kemiriyor


Papatya kokusu sinmiş her yere
Kuşların kanat sesleri eksik gökyüzünde
Duygularımı intihara saldım
Kuşlar uçarken korkar mı anne


mezar taşını mesken tutan ayyaş bedenimi otlarla örtmeliyim
Hiçliğin ortasındayım
Gözlerin bıçak gibi soğuk
Kadeh kaldırırken yıldızlara
Alev alıp yanmalıyım cayır cayır


Görüntünün gözlerime verdiği zarardan feragât ettim

Sildim seni
gözbebeklerime çakılı suretini söktüm attım.
Bir gölge gibi çöktün
Her yanımı sardın sarmaladın


Şimdi her yanımda kalabalıksın
Ne bedenin kaldı ne ruhun halbuki
Halâ zihnimin içinde dolanan bir ışıksın
Rahat bırak beni


Oysa ;
Hayat ağlayarak can buldu
Ölüm ise gözyaşlarında boğuldu


Meryem Ayan