SONSUZ AŞKIMSeni tanıdığım zamanlarda ben Biçare sersem serseriler gibiydim. Ne yaşamasını bilirdim Ne de yaşatmasını... Sevgiden saygıdan yoksun monotonluklar içindeydim. Ne sabahların anlamı vardı, Ne de akşamların. Ne konuşmasını bilirdim Ne de bildiklerimi konuşurdum. Susmak güvensizliğimin ardına sığındığım umutsuz silahımdı sadece Gözyaşlarımda öylesine saklı saklı akardı İsyanlarımı kimse duymazdı duyurmazdım korkularımı Binlerce kalabalık içinde yaşadığım yanlızlığımı bilmezdi hiç kimse. Kendi halimde yaşardım. Ya da yaşadığımı sanırdım işte.. Aydınlıkta bile karanlıktaymışcasına korkardım Sıkılırdım kalabalığın içinde yalnız olmaktan Çoğu zaman yalnızlığımla başbaşa kalırdım Ve dostum olurdu çayım sigaram __________Şöyle bir düşünüyorum da ne kadar boş yaşamışım. Sen bir ışık gibi çıktın karşıma aydınlığım oldun. Solmuş kararmış bir filizdim köşede Sen beni canlandırdın,dallanıp budaklandırdın Canıma can verdin ışığınla beni yaşattın. Her şey öylesi güzelleşti ki seninle Seni tanıdığım andan itibaren yeniden doğdum ben Seni sevmek bana her şeyi sevdirdi. Tabi her şeyden çok seni sevdim ben. Ben seninle gülmeyi,,,gülmenin güzelliklerini sevdim Binlerce kalabalığın içinde kaybolmadan seni sevmeyi öğrendim Mücadele etmeyi,ayakta durabilmeyi ,,, Umutlardan koskoca ucu bucağı olmayan bir yol çizmeyi öğrendim. Sen bana aşkı öğrettin ,aşkı verdin Sevdin sevdirdin,bana yaşama gücü verdin Sen tüm çaresizliklerimin içinde bana umut ışığı oldun Yol arkadaşı kalp sırdaşı hayat oldun,hayatım oldun Ben seninle yeniden doğdum.... _______SONSUZ AŞKIM... |