Bağdat ÇocuklarıYusufçuk’lar öldü! Bedenleri yağmur gibi yağar şehre. Ruhları piç gibi dolanır ortada. Ayağın takılıp düştüğünde düşlerine; Genzinden dalış yapar her biri ruhuna. Ruhun savunmasız. Ruhun aciz. Boşver aldırma; Arzuladığın kadar oyununu oyna. Al mantar tabancanı sık dostuna. Bağdat’ta hergün bir çocuk; Ölür göğsüne giren bir kurşunla... Pas geçme artık kelimeleri. Geçiştirme sıranı. Asansör boşluğuna bırak gözlerini Alıştır gözlerini karanlığa. Öğren su birikintisinde bile boğulacağını Yürü; Korkmadan karşıla ölümü Bağdat’ta hergün bir çocuk; Ölümü bilemeden karşılamakta... Leyl u Nehar |
Saygılarımla...