Koşulsuzca koşuyorum sana
Tenimde birikti tuz
Kokum zeminden sızan metan
Şimdi sen oldun kaynayan
Kimse kimsesiz kaldıysa adında
Ben bir cümle dile gelirim
Aşk nefretin kardeşliğini yapsa da
Ben sana hayat dedim
Çıkarak Hayy kuyusundan

Kime kaydıysa gönül
Eski bir çaputla bağla
Bilinen zaman kahramanların uçkurunu
Anlatılmak istenen varsa da
Bırak dilde hapsolsun dilin
Aşk bu ya
Zemheri suçlayışların imbiğinden damlar
Sende beni hatırlatacak ne varsa
Silinir bir çırpıda acıyla
Saat gecenin ayrısı
Bu saatte başlar ayrılığın sancısı
Bildiğin yalanlar doğrudur aslında
Bilmediklerinse en büyük yalan
Ben sana hayat dedim ya
Sen hayatsın da ondan benzetişim

Ah her dem çağlayan
Ah ulan ağlayan
Acında yaktı ya genzimi
Guatrda alev alır acında
Zaman bir dilim önünde aş
Şiir ise sadece uyutmak için narkoz
Acısı uyandıktan sonradır yokluğun
Düş içimde kalemi kırılmış haziran
Hasret ayrılığın örgüsünde
Tutsak şimdi ay kana bağlanan
Acı iki puntoluk zevk olsa da
Aşk düşün gerçek yansımasında

Hangi zaman
Hangi mevsim kum saatlerine takılan
Ters düz et şimdi beni
Bakalım kime akar çağlayan
Sen adını unutamadığım ezber
Şimdi tekerrür eder sızım
Kardelenler deldi ya beni
Ben sende kimliğimi unutan
Özlemim içimde sana inikâs
Söz içimde aranan matlup

Şimdi bahar özüm
Şimdi sonbahar
Yeşiline veda etti şehir
Gri bir hasretin koynunda zemin
Ninni söyler şimdi beyza
Uyanmak isterken sevda
Ben sana hayat dedim
Hayat içimde gizli bir memat
Düş önüme seyreyle
Kimde kaldı lades
Ve tut kırbasını hancının
Yolcu gelir içinden
Yolun sancısı aşk
Adı sen
Tutsak şimdi
Tutulan kim bilinmeyen
- Bilinse de söylenmeye cesaret edilmeyen-
Bahar sen isen
Hazırlanmalı kışa
Bilirim devam etmez aşklar
Tadına varılmışsa sevişmelerin
Yitirilmişse hazzın adrenalini
Kaynamaz kan damarlarda
Patlayansa sadece aforizma
Ben sana hayat dedim ya
Utanmadım


Selçuk ERKİ