Teğet geçmedi gidişinin krizi
Bunu bil…


Beni bir soru işareti gibi bırakıp
Bütün cevapların tırnaklarını söke söke giderken
Gidişinin o kadarda masum olmadığını
Hiç kimse bilmese de sen bil…


Bize biçtiğin ayrılık kaftanını bir türlü yakıştıramadım kendime
Kırk yamalık gibi üstümde sırıttı yokluğun
Her sokağın meczubu
Her çölün mecnunu oldum
Vurduğun yerde ot bile bitmedi
Bunu da bil…


O tekrar tekrar dinlediğim şarkılar şahit
Sahibinin mezarından ayrılmayan köpekler gibi
Ayrılamadım senden
Geçemedim senin kağıt kesiği sevdandan
O buza kesmiş yataklarda sarmaş dolaş
Senin hayalinle yattığımı da bil…


Sevdim seni…
Herkesten geç tanısam da, herkesten çok sevdim
Zil zurna hüzün komalarında hep senin adını sayıklayıp
Nasıl kokar
Nasıl sarılır
Nasıl öpersin bilmeden
El yordamı, göz kararı sevdim
Bunu bir kez daha bil…


Bilsen ne kilitli kapılar yüzüme açıldı
Ne atlas libaslar serildi de önüme
El etek öpüp, geçmedim hiçbir kapının eşiğinden
Kimsenin cenneti ile değişmedim senin cehennemini
Yayan yapıldak, hep sana yürüdüm
Yolcuyu bilmesen de yolu bil…


Olurda bir gün
Çapraz sorguda “sevdi mi” diye sorduklarında
Göğsünü gerip "Hem de çok” diyebilmek adına
Ateşe sevdalı pervaneler gibi hep sana uçup
Kül olmak pahasına
Hep seni sevdiğimi de bil…


Seviyor muyum halâ…
Bak işte bunu bilmesen de olur