ZİFİRİ ÇARESİZLİKNe yana dönsem karşımda bir çırpınış, Yanağım dayamış yitik anılarına. Kapkara yelkenlerle sürüklenen gemiler; Bitmeyen fırtınalarda sallanırken, İçimde kıpırdanır hırçın bir isyan. Terk edilmişliğin kör karanlığında, Bilinçsiz yırtılışlar hükmünü sürer ömrümün kalanında. Ne yana dönsem karşımdasın ey hüzün. Ne yana dönsem çaresizlik... . . . İÇİME İŞLEMİŞ... Ey uykusuz gecelerin suskun tanıkları. Bilin ki; Su küstü, denizler dalgalanmıyor artık. Ay küstü, yanmıyor gökte eskisi gibi. Bu yüzden her geçen gün , daha da silikleşir gözlerimden,yakamozun parıltısı. Ne yana dönsem karşımda bir çırpınış. İçimde büyürken çaresizlik, Kayboluyorum yalnızlığın zifiri kuytusunda. |
yalnızlıgın yalın anlatımı
kalem daim olsun
kutluyorum,,,