Üşüyorum,
Geceler soğuk ve ıssız...
Palto giymek gelse de içimden
Biliyorum,
Mantoların hayalden ibaret olduğunu...
Bir ağacın altına oturup
Saatlerce gözyaşı dökmek gelse de
İçimin en derininden,
Korkuyorum;
Gözyaşlarımın donmasından,
Bir ömür boyu iz bırakmasından...

İzliyorum,
Hayatımdan geçip giden zamanı,
Kaybolup giden yılları...
Dinliyorum,
Anılar kitaplığımdan son parçamı,
Heyecanla başlayan silsileyi,
Hüsranla biten o son dizeyi...
Ve biliyorum,
Hatıraları,unutulanları,
Ve hep ukde kalanları...

Üşüyorum,
Daha otuz beşime varmadan
Mezar taşlarının arasında...
Kim ne anlar ki;
Şu toprak kokusu ne güzel,
Veyahut ne acı,
Bir başıma kaldığım zamanlarda...
Kim ne bilir ki,
Tebessümlerin bile yalandan olduğu
Şu koca yaşlı dünyada;
Sevmek,nefret etmek bile,
Hep başka bir zamana,
Hep kıyıda köşede kalmış satırlarda...