Tarihlerden 10 Temmuz 2014,sıcak bir yaz günüydü.Ben ise o günlerde
köydeydim,Torosların yamacında kalır.İlk kez bir teyzenin ziyaretine
gitmiştim.Bilen bilir,Akdeniz Yöresinde ölen bir kişinin ardından 52 gün
sonra Mevlid okutulur.Ben de Ayşe teyzeye bu durumu haber vermeye
gitmiştim.Bütün köyü de gezdikten sonra iyice yorulmuştum.Son olarak
Ayşe teyzenin evini ziyaret ettim.Beni hemen oturttu,buz gibi bir ayran
ikram etti.O gün bu gündür öyle güzel ayran içmedim.Bu durumdan
çok etkilendim ve o günden sonra her sene Ayşe teyzeyi ziyaret eder
oldum.Belki o teyze ve o bir bardak ayran bana Anadolu’yu anlatan en
güzel örnek oldu.Bu şiirimde de Ayşe teyzeye atıfta bulunmak istedim,
Allah uzun ömür versin ve hep ziyaretine gidip elini öpebileyim.

Geldim yamacına Yörük Ana,
Biraz da olsa hasbihal etmeye,
Bir nebze de olsa üzüntünü bölüşmeye...
Sakın üzülme Ana alnım kırıştı diye,
Bilirim,o alnındaki kıvrım kıvrım çizgilerin
Ne acılara,ne badirelere şahit olduğunu...
Sakın üzülme Ana saçıma aklar düştü diye,
Bilirim,ebedi gurbete giden sevdiklerini
Çaresizce pencerede beklerken olduğunu...
Sakın üzülme ana gözlerim iyi görmez diye,
Bilirim,oturup da uzaklara dalıp gitmenin
Elbet geçmişi hasretle aramak olduğunu...

Sakın üzülme Yörük Anam,
Sen üzüldükçe şu toprak ağlar olmuş,
Ceylanlar körpe yavrularına küser olmuş...
Bilirim ki sen dik durdukça,
Bu topraklar buram buram Anadolu olmuş...

Geldim yamacına Yörük Ana,
Bir tas da olsa o soğuk ayranını içmeye,
Bir nebze de olsa derdini bölüşmeye...
Sakın dert etme Ana bu diyarları,
Şu karşımızda duran Toroslar cömerttir,
Harman yeridir,elbet çıkar bir yiğidi...
Sakın dert etme Ana bu toprakları,
Şu tarladaki,bahçedeki ayak izi senindir,
Hiç dikenler basar mı böyle nadide yeri...
Sakın dert etme Ana bu dağları,
Türküsüz kaldı diye üzülmek de nedir,
Elbet vardır öksüz bir çobanı dertli dertli...

Sakın dert etme Yörük Anam,
Sen dertlendikçe tütkeyfimler açmaz olmuş,
Şu çeşmeler gürül gürül çağlamaz olmuş...
Bilirim ki sen güldükçe,
Merhamet dolu topraklar,Anadolu olmuş...