NASIL DESEM KİNe gözyaşı dolu günler yeterdi anlatmaya Gecelerin yalnız paylaşımlarındaki gökyüzü, Ne de yürekleri yakardı dinlenen türkü Sevgi var yitmelere rağmen, sorma bakiyesini Nasıl getirsem dile bilemediğim bir hissiyat Erimeden kalmış o öylece yüktür, zamana inat. Dizlerimi dövmedim, dilde eza etmedim de Ne yoldum saçlarını sevdaların ne gücendirdim Belki de çok önceleri yapılmalıydı hamleler Sonrasında işe yaramıyor sayki bahaneler Bir kendin olabilmek değilmiş mesele anladım Kendini tamamlamak denilenmiş o, gidermek Varsa onarmakmış ve dahi güne yenilenmek Her geçen günü doldurmakmış bu petek petek Ve hezeyanlarına teslim olmadan duyguların Keşkelerine takılmadan yarına uzansam Bildiklerim de yetmeyecek biliyorum Kendimi zora, yokuşlara da vuruyorum. Kolaycılığından tükenmedik mi cümlemiz Emeğin tadını tuzunu göremeyişimiz Hayatı ne denli sıradanlaştırdı hale bak Bizden uzaklaştıkça azandı o, benliğimiz. Güzele öykünüşün nesi kötüdür Onu tekelinde tutmak bizi öldürür Oysa artmayan şeylerin değeri yoktur Paylaştıkça şerler bile döner tesine Hayra açılan kapılarınsa sayısı çoktur. Güne amil olmalıdır hasletler ki duyguda Oradan alılarsa ivmeyi, yeşerirler akılda Ve nihayetinde de dönüşüm davranıştadır Bu yolda atılan her adım hayra yarıştır. O halde şu eksikleri bulmalıdır ivedilikle İnsan nasıl yaşar kesir gibi parça pünçükle Tamam olmak vakti geçmesin, haydi ileri Belki anlatmak istediğimdi verin ritmini Yeniden doğalım hayata başlasın senfoni. O kadar çok şeyden var ki ilham yazılamaz Birine kulak versek yürek yadsıyamaz Tam da burada değil mi mesele dokunsun Kalbe temas etmeden söz nasıl okunsun. Ve gölgeyim yine de şafakla beraber Yükselmek isterim ışığa, orada zafer Kalmak yakışmaz kimseye çağırır görev İnsanın en özelidir kalpteki o ev. Cesareti veren de o, yol gösteren de Hissiyata değ hele sen, her kelimede Nasıl açılacak kilidi asırlık kapıların Belki de o an başlayandır senin hayatın. Felekle kavgadan belki kaçılmaz Ve fakat irademiz var ya, önünde durulmaz Kader aşık derler bil ki, bizdeki gayrete İlhamı bulduysak eğer gerisi emekte. Kepenkleri açalımı söyleyendim hep Başarının sonunda takmalısın başa kep Ne istersen iste sen, dönecek gerçeğe Kendine güven ve çalış uzan geleceğe. Çokça vuran olmuştu da ben aldırmadım Hedeflerimi büyüttüm, onlara sarıldım Kiminde estim yel gibi, kiminde ayazdım İnsan dört mevsimmiş meğer anlatamadım. Bırakın aksın şu sular bemberrak gönle Damlasınlar azar azar akla ve fikre Kırılacaktır rotamız yeniden bahara, yaza Hayatına değer kat ki, hem gül ve güldür Belki de yaşadığın şu an, sana son gündür. Oğuzhan KÜLTE |