Aynı
Kalpte taştan bir insandım.
Yalnızdım. İnceldikçe hüznümün katmanları beton attım. Kelimeler aklını kaçırdı. Kelimeler zarar ve ziyandı. Ah benim yetişen hallerim her şeye kendimi kimsesiz bıraktı. Kıvırdım ay ışığını bir ucundan doldurdum gözlerime sıcağı buluttum nazlandım, güneştim saklandım. Bulan hiç olmadı. Mart 9 |
Kutlarım kalemini
Ömrüne bereket
Sağlıcakla