UMUDUN ADI KADIN (61)
Sen
beyaz bir kağıtsan yazdıkça bitmeyen, gerisi ise; tekrarlanamayan ve unutulan geçmişte silinen yaşam. Ben kalemin kurşun ucunda, sen çizgisin önümde; yani bağlıyız çizgi ile, harf ile birbirimize cümleler boyunca. Suçludur dil, kelimeleri söz yapıp duyurmasa! İşine gelmez, duymaz yada anlamazsa kulaklar da kimbilir? Ama dudakta ve bellekte kaybolup yutulan, yada anlaşılmazca anlatılan-yazılan cümlelerden suçludur insan. Ben yaşam olan kağıt, ben kurşun kalemin kara ucu, ben çizgi, hece ve kelimelerin, insanı insan yapan cümlerin bircik sorumlusu sapına dek erkek; “Senden üstünüm!” Diyerek gücünü birtürlü anlamadım, umudun adı kadın |