„Orda bir köy var, uzakta,
O köy bizim köyümüzdür.
Gezmesek de, tozmasak da
O köy bizim köyümüzdür.

Orda bir ev var, uzakta,
O ev bizim evimizdir.
Yatmasak da, kalkmasak da
O ev bizim evimizdir.

Orda bir ses var, uzakta,
O ses bizim sesimizdir.
Duymasak da, tınmasak da
O ses bizim sesimizdir.

Orda bir dağ var, uzakta,
O dağ bizim dağımızdır.
İnmesek de, çıkmasak da
O dağ bizim dağımızdır.

Orda bir yol var, uzakta,
O yol bizim yolumuzdur.
Dönmesek de, varmasak da
O yol bizim yolumuzdur.“ (Sayın Şair Ahmet Kutsi Tecer’in şiiridir.)

Bana köyü, köylüyü anlatın
dostlarım;
Yorum diye, güzel diye, haklı diye
şiirlerimi öveceğinize.

Konya’lıyım
“Acı öldüm” lerdendir lakabım,
“Hacı oldum” imiş,
zannımca zamanla değişmiş.
Ana tarafı “Ölü Bekledi”,
oda “Öyle Bekledi” idi bir zamanlar belki?

Gördüğünüz gibi Ağa torunuyum,
iyi bilmeyen soyunu-sopunu,
bir gün bile tepmemiş yolunu
Anadolu’luyum,

Bakın
birde İstanbul’lu Akademik Ressam.(?)
İntelliğimi bırakın,
“köy ve köylüyü” bilen bir insan olsam!

Bu kadardır benim köy pazarım;
Ne saklım var, ne abartım,nede eksiğim,
oturmuşum birde size “Köy Şiiri” yazarım.
-utanmadan demedim, yüzsüzlük benim işim-

Ama
nede olsa
kanımda Köy Toprağı var
dostlar; (*)
Açtım dün İnternete
“Köy ve Köylü Şiirleri” sayfasını,
-şaşa kaldım hayretle-
benden uzak ve bana yakın
kelimelerin sılasını,
özlemi satırların.

(*) Lütfen benim 28.10.2019’da yazdığım BAĞBOZMU (2) şiirimi okuyunuz