Bugün nasıl yitirdiysen dünü,
yarın eskiteceksin bugünü,
„yaş“ lanacaksın tabiki,
yaşam kuru bir ölümmü ki?

Dün sana yetiyorsa,
bugün seni bitiriyorsa,
ve
yarın yetişemiyeceksen kendine…
Şöyle bir soruyu sorabilyormusun?;

„Denizin üstünde bulut(*)
yüzünde gümüş gemi
içinde sarı balık
dibinde mavi yosun
kıyıda bir çıplak adam
durmuş düşünür.

Bulut mu olsam,
balık mı olsam,
yosun mu yoksa?..
Ne o, ne o, ne o.
Deniz olunmalı, oğlum,
bulutuyla, gemisiyle, balığıyla, yosunuyla.“

Diyebiliyormusun?

Varmı sende bu yürek,
kendini böyle yüce görmek;
Bulut, gemi, yosun,
balığıyla,
ağıyla
denizle özdeşebiliyormusun?(*)

Başında adı,
sonunda soyadı,
cinsiyeti,
milliyeti,
cebinde parası olan,
ev-meslek-aile sahibi insan…
Ama öldün gitti,
hangisi sana yetti?

Müziğin doyumluluğunu,
Görsel Sanat‘ın olumluluğunu,
Genco‘nun yorumunda duyamazsan,
şiir gibi engin,
kitap kadar zengin,
olamazsan;
O zaman boşuna yorma kendini,
anlamayı da bırak, kal rahat,
nasılsa bu hayat
bitirecektir seni.

(*) Yana yatık/İçeri dizeler Büyük Türk Şairi Nazım Hikmet’in BULUTMU OLSAM? adlı şiiridir. Aynı konuyu işleyen GENCO ERKAL (12) şiirimi lütfen okuyunuz.