SABRETTİM
Benim yaram derin,derdin en acısını tattım
Suskun olsa da dilim,kör talihe bile kafa attım Her gece yar girmese de düşüme,düşerim peşine Yeri geldi senin için bu sevdaya gözyaşı kattım Geçiyor ömrümüzün zamanı ah çekip inleyerek Azrailin nefesi ensemizde,gittim yolun sonunu görmeyerek Kışları yaz,her gecenin bir sabahı var bildim Ben şikâyeti ayıp saydım,sırlarımı yüreğime attım Kayboldukça duygular,diken doldu gönlümün kıyıları Nisan ayında gül koklarken,ağustosta kar üstünde yattım Mutlu olmak için,okyanusa bile kafa tuttum Sen bana haramdın yar,masalın hüzün selinde battım Çok yoruldu bedenim, inan fer kalmadı dizimde Sen yoksan,dünyanın hiç bir değeri yok gözümde Tenine dokunmak bile neşe veriyorudu yüzüme Sabrettim,senin olmadığın evreni üç kuruşa sattım YEŞİLIRMAK |
Boş bir evren neye yarar anlamsızdır insanın iç dünyası yıkılınca
Duygu dolu anlamlı bir şiir okudum hocam tebrik ederim saygılar