İstemiyorum gelmeyen baharın kışını
Geldiğinde azdıracak yürek sızımı
Yine bekleyişler yıkacak beni
Çok özlerim yeşilini,güneşini
Varlığı huzurumu kaçırır, dağılırım
Büsbütün parçalanırım toparlayamam yüreğimi
Beyazlar düşer saçlarıma
İçin için yanar sol yanım
Yavaş yavaş kararır akşamlarım
Sokak köşelerinde yatan bir ayyaş olurum
Her gece maskelenmiş suretler düşer düşlerime
Düştükçe daha da ıssızlaşır,kararır dünyam
Ve uğultusu çalınır kulaklarımda
Tutsak yüreğim kelepçelenir
Oradan oraya atılan ritimsiz adımlarım

İstemiyorum baharın kışını
Küskün bir çiçek gibi dururum hayata
Solmaya yüz tutmuş gibi..
Duvarda asılı en sevdiğim fotoğraf karesi...
Bakar bir köşeden, kimsesiz.
Zamana yenik düşer yıllarım
Geçmez sızısı,kanar durur inceden
Yorgun belleğimdeki o anılar..
Hatırlatır kendini,isyan eder
Çaresizliğim, benden önce düşer caddelere
Her köşe başında, kimsesizliğimle buluşurum
Gidecek hiçbir yolu yoktur, adımlarımın
Beyaz bir karanlıkta kaybolurum
Sahipsiz bir bavul gibi düşerim, şehirlere
Kör, sağır, dilsiz bir dünyada şaşar yolum
Bilirim sokakların, dilini
Çözerim denklemini, durakların
Susarak ta, neler neler anlatırım
Varsın eylül yaprakları savrulsun
Ben yine de yaşama tutunurum

22 mayıs 2022