Fırtınayalnızlığın kapılarını havalara uçurdu gölgeler.. kuş sesleriyle şiirler yazdım saklandı yüzüme gök ve toprak.. donmuş sürgünlerin bedeninde kör zaman düş bulutlarıyla parçalanan uçurum tüneği odalarda hepsi birden ki sarıya dalmıştı siyah elinde uykusu.. bir çocuğun sevdalı alnına karıştı keder ve saçlarımı taradı doğan yağmurlar omuzumda orman telaşı. uzun sessizliğin ağlayan masalları bahçeler sardı dilime bi daha açtım penceresini nefesimin kanatlarımda fırtına Ey bulut istiyorum konuşsun yağmur bilebilsem nereye aktığını yatakların oraya gideceğim ve bakarken aynalardan ölüm gibi seveceğim güneşi ayağımda fırtınamın aydınlık üzümleri ... |
demini almadan dökmüşsün gibi
var bir şeyler burdayım diyorsun
eywallah