Rezil Uyku - 2
onun uçu(n);
bakdım onnar Gırınbaşına mı ben Goca Duzla’dan Garadepeye Gorunun eteğinden, Mezerdüzüne öte gece geç yarıda gılavız “filik” geçi eşinmeye goyunnardakı yedekler löndürdemeye takalar akışmaya başladı mıydı yazın ıscaklar çökmeden başlarlar kürneşmeye hemen sürüyü Tülüyurdun’nun öte yüzdehi Goca Balamıdın altında yatırdım denizden ıpıl ıpıl bi hoyraz esip batı(r).. kendimi de bi “dulda”ya atdım “ay-aydını ooohhh” gel keyfim gel ıp-ıratın.. köpeklerin biri bi yanna, öteki öte yanna, Allah vere de böcü file enmese . eşeğin he(y)besini endirdim, kepene(ği)mi bi çalının, azzığımı bi çöğürün üsdüne atdım, harbiyi çıkardım; noluuur-nolmaz ya da nolmaaaz-nolmaz, hani olmadık, olmaz her e(h)timale ğarşı içine bi dene donuz sıkısı depdim, şö(y)le pinar çalısına, tekkırayı diredim hö(y)le de bi galkamağa verdim sırtımı gövyüzü parıl-parıl, vız gelir ıscağı, ayazı uzansan ıldızlara etişeğmişin gadak ta öyle valla gövyüzü pamparlak .. avırdımı godum sol avcıma tengildim sol yanımın üsdüne “hinci yavıklıyın damının garşısına varacan damın başında bulaşık mı yuyoru, kınalı elleriyne(n) yonsa gene halı mı dokuyoru olur mu olur, gece-ğece, halı bazara etişeceğ(i)se yohut da çay mı demlemiş.. kekik mi bişirmiş?!.., “el etcen” göz etcen gülecek, gülecen hinci sana da bi gupa getirecek kendi elceğiziynen garışdırmış, beş gaşşık şeker atmış eyicenem dadıkdırmış şekere, üflemiş şerbeti dibine çökmüş kendi eliynen içirecek emme; höyle! ince ince deri peyniri çomaç da dürmüş derken hu lodosunan barabar.. sen onu düşlersin o seni anar dünnada taha eyi ne var . valla canın geçiviri düşlerkene “ooohhhhhhh..” şükür emrine düşü file yetiyo valla gara cücene gara zevdalıya .. ay-aydını, emme nassı!, bi uyku basdırıyo kuu! o ğadak olu(r) kepeneği beceğine depdim de yasdadım başımı gavşırmadım beceğini de sivrisinek filen gelmesin deye o namerd olasıca da gecenin ısca(ğı)nda.. kendi soluğum bunalttı sol dirseğimin üstüne büküldüm.. başım hâlâ sol avcımda, geçiniymişiyin ne ğadak geşdiyse tingedek düşdüm dıkkat kesildim etirafa .. duralakdan çomak köpek dikdi gulaklarını huysuzlanmaya, hırlaşmaya başladı aşşa do(ğ)ru bi keş adım atdı akıllı çomak, aklınca beni gollayoru ay aydınına da i(n)san bişiy seçemeyo ku, tedirgin köpek dikdi guyruğunu bi gıpraşma; bi garaltı, maraltı ı ıhh.. baya canım sıkıldı Allah var; bildiğin çalı garaltısı her yannar bi gımıltı-mımıltı, bi ğaraltı, bi vızıltı, bi hışıltı ı ıhh, ne bi ses, ne (de) bi nefes varısa da yoğusa da goyunnarın geviş getirişi o gadak; beni aldı bi marak Allah var böcü-möcü ossa pırıkır sökülü(r) davar perem perem dağılı(r) zavallılar böcü-möcü ossa goyun yatıviri mi can datlıdır ne de ossa dıkkat kesili(r) mallar . neyise çok geşmedi, duralakdan gene gara bosdi de aya(ğa) gakdı, dıkkatını aynı nokdaya verdi gözünü eğsmedi direşdi “ürmeyi bilmezse it sürüye dadanı(r) kirt” deye hemen kendimi sipere aldım usulcukdan kel-gıraya doğru gaykıldım, çakdırmadan, yere gulak verdim ı ıhh!.. bişiy annayamadım Allah var; bi cığışdı-mığışdı yok emme içime bi gurt düşdü gene de canavar ya da hırsız-mırsız file ğelmese gerşi canavar ğelse goyun sezinner sezinnese huzursuzlanır yerinde duramaz üst-aya(ğa) ga(l)kar köpekler böyle bi ğecenin leylisinde hayırlısı i(n)şallah dedim gene de n’oluur.. n’olmaz.. . Allah var ya yüre(ği)m de bi küpültü sağ elim gırayı öpdü eyisi mi tüfe(ği) cekete saplayıp sürünelek balamıda dırmanıp golaçan etmesem olmaz canavar-manavar ossa Allah mafaza köpekler yerinde durmaz .. |