NE OLUR BU ÇOCUK?Bir çocuğa rastladım, Yalnız, sessiz, geziyor. Haline bakakaldım, Ne gülüyor, ne ağlıyor… Büyük şehir burası, Başında yırtık şapkası, Yaş dokuz on arası, İşte gönül yarası… Biraz koştu önümde, Durdu bir ev köşesinde, Elleri hep cebinde, Oturdu bir taş üstüne. Belki kimsesi yoktur, Belli ki çok yoksuldur, Gördüğüm çocuklardan, Bu bambaşka çocuktur. Çalar, bir hırsız olur, Vurur, bir katil olur, “Ağaç yaşken eğilir.” Okur, Eşrefî olur, EKREM GÜRER (1982 İSTANBUL) |