...
insan yüzü
sıcak bir şehre doğru yürü azizim
başka bir şehre
kendine dardır bu yamyassı sokaklar
kanlıdır bu duvar diplerinde uluyan duygular
bu şehir oğullarına kabus
kaçıyor huzur


uykular bulanık
şafaklar o’nursuz


ağızlarda ilkesizlik bandosu
sözlerinde zakkum sosu
insan çalıyor insanlar
insan oynuyorlar
kadehlerde baldıran kahkahası
yalnızca insan içiyorlar
sanki ana kozasında kilitli kalmış merhamet
şerefine şerefine söverek
şeref sayıklıyorlar


bağışlar mı sandınız şiirleri
bu şehirde hâlâ çocukların sesleri var
bağışlar mı sandınız
üstünü ezip geçtiğiniz çiçekleri
genetiğiyle halay çekilen uçurumları
bir kaşık suda canı sıkılan bulutları
ve bir tutam karanlığa
teklif edilen veresiye ışıkları


insanlar ki azizim
Tanrı’sına kafa tutan insanlar!
çoğalınca her yerde
dalınca kendi boyunu aşan sulara
soyununca kendinden olan birinin avcılığına
geri dönüş biletini çoktan yaktı


yüz’e endeksli tacirler borsasında
yüzsüzlüğüyle yükselen
bir hırsız betimiydi insan azizim
bir arsız!
çaldığıyla kalacak
İlla ki çaldığıyla kazanacaktı
kendi cehennemini



_boran