Şu kına geceleri hep hüzne sevketmiştir beni. Çok candan bir yakınımın kızının kına gecesinde baba ve annenin sevinciyle birlikte, ayrılığın da hüznünü derinden yaşıyor olmalarına şahit oluşum bu dizeleri yazdırdı bana. Bir baba olarak, slov müzükle son sahneye damgasını vuran kız ve babanın dansındaki o enstantaneler düpedüz en kalbi sevgiyi, en derinden yaşanan ayrılık hüznünü nasıl da yansıtmıştı izleyenlere.
Buz kesmişti müziğin seyrindeki manzara, duygular coşa gelmiş, aileden daha farklı ummanlara yol açmaların ilki de başlamıştı yüreklerde. Ve bu klişe gibi görünen be her seferinde de anne ve baba olmanın yeniden sorgulanmasını dikte eden manzara, yuvadan uçmadan evvelki yılların tadının doyasıya çıkarılması gerektiğini fısıldıyordu en yüksek sesle. Sizlerde de bu hizler uyanmış mıydı?

Umut olunmuştur gelişleriyle, aile de renk
Tutmuştur sevincin yüzü hisli yüzlerde
İki iken üç, dört,beş olunur ve büyüyecek
Çocukların sesleri çınlayacak, dolacak anılara
Anlam bulacak kent,köy, kasaba, ev, oba...

Ve okullu yıllar ne de çabuk geceçek ah ki ah
Durmuyor ki zaman dediğin, yitiyor giderek
Nihayetinde o küçücük yüzler de olgunlaşıyor
Yuvadaki şarkıların makamı da hicranı seçiyor.

Kime baktı isem o kırılma anlarında düştü omuz
Aynı derecede hislerle derinden yakaladı beni
Anladım ki masal değil bu hayat, geldi ayrılık treni.

Ne de kolaymış mini minilerken onlarla kavgalar
Keşke durdurabilseydik o anları hepte haklı olsalar
Ve bizler de uçmadık mıydı nihayetinde geleceğe
Bu ayrılıklar anladım ki daha da bir büyümeye.

Kına gecelerinde başlamaktaydı ezgilerin hicranı
Anne ve baların niçin sızlıyor bu gecede vicdanı
Hafif ritmine uyulurken bir raksın, değiyor omza baş
Sıkı ise, ayrılık hüznünden akmasın buğulu gözlerden yaş.

Tam da bu manzarayı çekerken hatıraların içine
Başıma gelecek olanların provasını yaşamıştım
Çocuklarımla ne de mutlu, masalsıydı hayatım
Ve anladım ki yeniden, nihayete bir çözüm yok
Daha da büyümelerin adımıdır şu ayrılık teması
Başlar omza değmeden çok önce gözler ağlamalı.

Uçmaların bir başı yoktu ki sonu da olsun
Meğer ki yavrucaklar ebeden saadetleri bulsun
Bizler açarız kucakları da beklemekliyiz daim
Her ne de olsa bu yuva onlara süresizdir, kaim.

Oğuzhan KÜLTE