Mutsuzluğumun Çıkmazı
Kağıda kaleme küstüğüm ,
bilmem bu kaçıncı gece . Oysa, Sana dair yazmak isteyip de yazamadığım ’Birsiir’ in içine gizlenmiş ne çok şey birikti yüreğimde. Suskunluklarım , öfkelerim , özlemlerim gibi. En çok ta, biz olamayışımız gibi! Mutlu olmak ’Uğur’una , ne yaptımsa olmadı. Hani , birini çok sevince , çok isteyince olur sen yeter ki yürekten iste derler. Tüm benliğimle sevdim, istedim ama olmadı! Çatlamaya ramak kalmış taş misali sabrettim , bekledim yine olmadı. Oysa ki, ben seni eski kafalı sevmiştim. Hiç ayrılmayalım ve bir yastıkta kocayalım istemiştim. Dedim ya olmadı! Artık, Senli hayaller kurmakta gelmiyor içimden. Daha ilk sahnesinde biten, beyazına hasret simsiyah bir film geçiyor gözlerimin perdesinden. Sonra ne mi oluyor? Suspus olmuş yüreğim mabedine çekiliyor. Sorgusuz sualsiz kaderine biat ediyor. Şimdi , Kurumuş bir gönülde, Mevsimsiz dökülen yapraklar gibiyim. Katre katre yalnızlık akıyor üzerime. mutsuzluğumun çıkmazındayım. İçimden geldiği gibi yaşayamadım ama İçimi acıttığın kadar yandım. Eline , diline yüreğine sağlık olsun. Bu da sana son sözüm olsun. Eyvallah… Uğur KILIÇ / Respect 05.04.2023 |
kaleminize sağlık