Bir ışık düştü karanlık ufka,
Kâinat büründü o kutlu nura,
Hira’dan yankılanır İlâhî seda,
“Oku” dedi melek, ölü ruhlara.

Bir ömür verdi sevgiye, doğruluğa,
İnsana değer kattı, yüzündeki nurla.
O’nun hatırına yaratıldı fani dünya,
Gönüller koştu karanlıktan aydınlığa.

Yetim bir çocuktu, aleme şefkat,
Hükmünde adalet, sözünde hikmet,
Taşırdı yüreği hep garip mazlumları,
Sen oldun insanlığın en temiz yanı.

Taşlar dile geldi Taif yollarında,
Yaraları sardı gökyüzü kanında,
Dağlar bile eğildi Muhammed adına,
Sen ki şefkatle yazıldın tüm çağlara.

Gözlerin semanın sonsuz derini,
Sözlerin susuz yüreklerin nehiri,
Her harfinde sır dolu ilâhî nefesi,
Sen ki Cebrail’in hasret dindiren sesi

Aşkın sarmaladı her can yüreği,
Rahmetin dikildi gönülde direği,
Her harfinde saklı kudret ve hikmet,
Ey Sevgili, aşkın özüydü Rahmet!

Bugün de arıyor seni insanlık,
Sensizdir devranın her hali karanlık,
Adın bir nur gibi sonsuz semada,
İzlerin sürülür her secdede hâlâ.

Her dua seninle çıkar göklere,
Her nefes anılır rahmet içinde,
Salât ve selâm her daim adınla,
Ey Allah’ın Habibi, sonsuz nurla.

Adını anınca titrer âlemlerin özü,
Sana dokunan toprak, cennetin yüzü,
Salât ve selâm her daim seninle,
Ey Sevgili, nurunla aydınlanır gece.