Adını her andığımda
senli bir dua yükseliyor gökyüzüne
Göğümün yüzü gülüyor.
Yıldızlar bu kez de bana şahitlik ediyor
Senle başlayıp ,
senle bitsin istiyorum
sonsuzluğa emanet tüm cümlelerim

Sevdiğim, kanatsız meleğim
Sen ki , benim en suskun çığlığım,
En efkarlı keşkem
En uzun gecem

Sen ki, adının anlamında büyüyen
nurunla bir geceyi aydınlatan o ışık,
Ben ise gölgelerde gizlenen biçare aşık

Kaç ülke uzaklıktasın
Kaç uygarlık kaç okyanus
geçmeli sana ulaşmak için
Yokluğuna mahkum daha kaç yalnızlık biriktirmeliyim
gönlümün kırık kumbarasında
kaç güneşin arkasında saf tutmalı bu yürek
Ki bir kez değsin diye o ışık bu aciz bedene.

Sahi!
Hangi mesafe silebilir ki seni benden
Mülteci rüzgarlar sınırları aşıp
getirmese de kokunu,
hayalin bir kez olsun düşmese de sözlerime,
Dilim suskunluğa prangalansa da.
Gözlerimi her kapattığımda,
o sesin yankılanıyor düşlerimin boşluğunda,
Sanki , 90 lar da bir şarkı gibi,
yarıda bırakmaya gönlümün el vermediği.

Sevdiğim;
Çıkmazlara meftun bir sevda bu,
tarif edemediğim, edemeyeceğim.
Bildiklerimi unutturan ,
Mantığımı susturan.
ama bildiğim tek şey,
sen yoksan, dünyamın rengi gri
kelimelerim yarım,
Aldığım nefes acı,
İçtiğim su ,yediğim lokma haram.
Şairin dediği gibi;
“Sen benim yerde bulduğum , gökyüzümsün”
Belki ilk değil ,
ama hep son sözümsün.

Sınırları çizilmiş bir sevda bu,
Silmek ne mümkün.
Ellerin ellerime yabancı,
Tenin gurbet..
Nefesin gurbet..
Kokun gurbet..
Kırkı çıkmış bir ömür ile,
Ben ise hep sana hasret…

İmkansızmış derler bu sevdaya,
Belki haklı ,belki de değiller.
Mantığım vazgeç diyor,
Kalbim söz dinlemiyor.
Zaman her şeyin ilacı,
Sonsuzluğun sahibi yazdıysa reçeteme.
Daha ne gerek var düşünmeye

Sevdiğim;
Sen bana,
Gökyüzü kadar uzak , aldığım nefes kadar yakınsın.
Yazmaya geç kaldığım bir şiirin en güzel mısrasısın,
hiç tamamlanmayan,
ama hep var olan.

Uğur Kılıç
22.11.2024