Yalnızlığımın Öyküsü
Gecenin ıssızlığında yazıyorum bu satırları sana;
Artık yoksun! Ve benim Aklımda, cevaplarına meftun onlarca soru. Dilimde, suskun cümleler. Yüreğimde ise arafda kalmış hayaller. Çıkamıyorum dört duvar arasından. Sanki , Pusulasını kaybetmiş bir kalbin esaretindeyim! Zamandan muaf tutulmuş, biçare divaneyim. Artık yoksun. Ve ben; Coğrafyasına küsmüş şehirler gibiyim! Hangi Mevsim, Hangi iklimdeyim? Bilmiyorum. Bildiğim yerden sormuyor ki hayat Cevap vereyim… Sensiz geçen günlere de tövbeliyim. Takvimlere bile âma oldu gözlerim! Hangi zaman aralığındayım? Gittiğin mi, Yoksa bittiğimiz mi Yaştayım..? Bilmiyorum..! Dedim ya ,bildiğim yerden sormuyor ki hayat Cevap vereyim.. Artık yoksun. Ve ben; Yokluğuna yaktığım bilmem kaçıncı sigaranın dumanıyla, seni hapsediyorum yüreğimin bom boş odalarına. Seninleyken bir avuç mutluluğa rağzıydım. Şimdi, avucuma sığmayacak kadar keşkeler biriktirdim gönül heybemde. En çokta zam/ana ve Mekana dair, biz olamayışımıza dair. Keşke , zamana bu kadar yenik düşmeseydim. Seni çok daha erken yaşayabilseydim. Keşke, bizi bize bıraksalardı, Aramıza aşılmaz duvarlar yığmasalardı. Keşke, gitme diyebilseydim, yanında olabilseydim .. Keşke yanımda, canımda olsaydın da keşkeler ile başlayan cümleler kurmasaydım. İmlası bozuk bir şiir yazmasaydım…. Uğur Kılıç / Respect 01.04.2023 |
......coğrafyası da küser şehirlerine
dağ kavuşamaz doruğuna
nehir ağlayamaz yalnızlığına
cevabını bilsek de sormaktan alıkoyamayız
kader midir coğrafya...
Tebrikler...