“Sen yoksun ya”

Sen yoksun ya
ben gibi bütün şiirler lâl oldu
Hayallerimi hiç açılmayacak kumbaramda biriktirmekten
ruhumun cepleri hep hüzünle doldu

Sen yoksun ya
İçime attıklarımın gölgesinde
s/aklandım sustum
Güneş üzerime hep acıyarak doğdu
Işığı ile yaralarımı sobelemeye çalıştı durdu

Sen yoksun ya
yokluğunda tam insan olamadım
Bir yanım eksik bir yanım gri kaldı
Birde toz pembe hayallerim vardı
Şimdilerde renkli kısımları gitti
bana sadece tozlu hatıralar kaldı

Sen yoksun ya
içtiğim sigaram ciğerlerimle girdiği savaşı
zehrinin hakkı ile kazandı
Soluduğum hayatı fetih etti
İki arada bir okyanustayım artık
aramızdan yaşama ve umuda dair hiçbir şey sızmıyor
zaten ateş olmuşum en çokta o harlıyor

Sen yoksun ya
yokluğunun esareti boynumda ateşten bir kolye
Dursam acıtıyor dokunsam yakıyor
Ama artık pes ediyorum
yokluğuna tam bağımsız susuyor ruhum
Sözlerim boğazımda müebbet
Duygularım ise ölüm orucunda
meğer konuşmama hakkımı
Rabbim daha doğmadan yazmış alnıma.

Uğur KILIÇ / Respect
09.02.2024