HaritaO sessizliğe bölünen harita içim Karanlık ışıklı pencereler Gözlerime cesed kuşlarıyla seğirir Çoğalır uçurum her suskunluk sonrası kanamaya Buzul misilliğin kimsesiz yüzünde Yok olmanın günlükleriyle her gün şiirler yazarım Siyahın en ince çizgisinde bir çocuk kendini ararken Delirir sözcükler sonsuz yalnızlığa Duvarlara gizli tebessümün Kırık dökük odalarında ellerim Gölgesi düşen sabahın ikindisinde uykulu derinlikler,yaralar ve suretler Hayatın dünle koşusunda suları çekildi şehirlerin Büyüdükçe kaybolduğumuz yollar,zayıf vakitler Toprağın teninde üşüyen sırtlar Şubat biterken Gittim kendimden ötelere Yazdığım satırlar düşerken ölümün kıyısına Duygularım sağanak İçim, bir dağ abidesi ... |
Ne uzundu acıların, ölümlerin tutanağı.
Ne soğuk mühürler vuruldu..
Ne çok kayıt tuttu geceler..
Ne çok yandık..Ne çok ç'ağladık..
İçimiz bir dağ abidesi
İçimiz bir tufan telaşı..
Binlerce harabe
Binlerçe harita çiziği içimiz.
İçimizden beriyiz
İçimiz dışımız fay eziği.
....
Keşke bazı şeyleri yazmak zorunda kalmasak .
Keşke toprağın tenindeki sırtlar üşümese..
Şuramızda bir köşe var
Umutla acı yan yana..
bu günlerde İkisi de tık nefes.
....