Üzerine üzerine gelmez mi zorluklar biteviye
Ne zahmetidir konu ne yiten zaman hesabı
Her şeye rağmen bir tutunuş olur bu bakiye
Belki dertler bitmez ama, çekilir olur azabı.

Ne de sağlammış şu dayanaklar,sanki kök
Üzerinden ne kadar yıpranırsa yıpransın
Her karanlıktan sonra görülür yine gök
Anlarsın ki hoyrat esse de yel, bağınla varsın.

Kimi ya göremiyor bu harikulade gerçeği
Oysa onlardı yarına taşıyan şu yıkık gemiyi
Yaksa da sıcağı güneşin,kalsak da susuz
Bağınızdan ötürü mutlu, umutlusunuz.

Her şey gelip geçiyor, bu daimidir belli
Ne siz eski sizsiniz ne de yakın uzak diğerleri
Sarmalanmış bir akışın içindeyiz, sonu meçhul
Yarın varsa işte görev, orada git kendini bul.

Biz şu ben içindeyiz ya, o kimince iyi kimince bet
Bakışlar hor ise size, uzaklaşın olmasın eziyet
Ne düşürün ötekilerini duruştan, azalmasınlar
Ne de kopun bağınızdan, yaşanmasın talanlar.

Mesele firar etmeden dayanabilmek değil mi
Öyle olmasaydı onca neşe, kıtmetçe bilir mi
Bugünkü duruş, yarın için bir hasata dönecekse
Tutunduğuz o incecik dal, her şeye değer bence.

En uzağında da değil mi bize ettiren tebessümü
Kıştan sonra açacak ya bahçemizin gülü, sümbülü
İşte bu yüzden katlanılırdır kimi zulme, sonu var
Sabırla yürüyenler yolu, size de kökten elbet bağlılar.

Oğuzhan KÜLTE