Sürekli bir avuntu ila bakmak
Her bakışında bir yalana dayanmak
Ve kendini olduğunun dışında hissetmek
Tam da bir aldanıştır şu nefsine dönmek.

Oysa başkalarından geçmiyor muydu
Onların sevinç ve hüzünlerinden
Varsa artırırdık mutlulukları en derinden
Demek ki hezeyanlarını dizginlemek bu
Yaşam dediğin ayna, başkalarının elinden
İşte bu açıdan sevebilenler,ebeden mutlu.

Varlık ve yokluk ikilem gibi ve fakat
Birinin zaafiyeti,diğerini anlamsızlaştırır
İkisini birden kucaklayabilen yüreğinde
Menzilde yol almış vefalı, has insandır.

Değerce artmayı kim istemez ki
Verilen den ileri geliyorsa o hesap
Biz de kalmasın bir şey maddeden
Manevi şu büyüme, belli ki vazgeçmeden.

Soruların bitimi yok, yarınlarsa sırada
Yazılanlar bulur hayat elbet meydanda
Karaların dersini çıkarabilmekmiş mevzu
Aydınlığın yolu müşkül, sevgiyle doğdu.

Ötesine bak sen görünenin, şekil yanılgı
Gerçekliğin peşinden koşanlar da var
Edecektir bir gün baharın muştuları
Kudretten inecektir gönle bu doğuşun
İlham verecektir katlanmak için hayaller
Uzaktan görünen kim bilir neler neler
İşte bu nedenlerle yok say ki seni
Bulduğunda anlayacaksın gerçek sevenini.

Oğuzhan Külte