Sevdazeney içime çadırını açmaya çalışan sıkıntı seni beyaz renkli bir karanfile çevirsem yok, sihir bende değil, o yüreğimdeki güçlü insanda her sıkıştığımda dili naziktir ince damarından geçer sevginin aşkı oduna değil, ormanadır sincaplı ağaçlara, tavşanlı oyuğa üstündeki masmavi gökyüzünedir istemem bilmediğim bir dünyayı o henüz keşfedilmeye çalışılan kurmaca bir öykü değin ancak dikkatimi celbeden bana beyaz gömleğini benim için giyen yeter gönlünde güllerin en kırmızısı bakışıyla gözlerimde deren Mecnun’a eş sevdazen gözü suluyum ama ağlamayacağım ’sesi işitilmeyen kişileri yazmaya devam edeceğim yine’ haksızlık güreşe tutuşsa da benimle galip gelecek hak ve adalet kimse çizik atamayacak yığılsalar da bir araya bir kişi yetecek bana sessizce beni seven bir ışık huzmesi var cebimde, kalem elimi cebime koymam yeter duymak için kelâmı bir adım Elif’tir diğeri kırılgan ince bozmak istemem adımı harfleri dağıtana.. 21. 09. 2017 / Nazik Gülenay |
Hepsi de imbiğinden süzülen duygularla hasbelkader olmuşlar tane tane.
Şiire gönülden tebrik ve sevgimle Nazik Hanım.