Kadınsıngeç kalmışlığım durur karşımda bir kadın özgürlüğünü haykırırken diğeri yere kapaklanır ellerinin izi kalır adamın suskun dudaklarında bu güvercinler kime havalanır çatılardan yükselir çırpınış ne denli mavi delisi ne denli özgürlüğe vurgun düşlere uçarlar yere çarpılmışlığım kalkar ayağa bir kâğıt defter alır eline resmini çizer bırakılmışlığın ayazda üşür donar sevda elleri titrer yüreği üşür evlerin kafesinde çırpınır kimse duymaz titrediğini umutlarının bön bön baktığını duvarların duvarın arkası yıkım denilir yıkılırsın adım atsan sokağa sokaklar küfür hayata nerden baktıklarını bilirsin ağızlarına pelesenk olmuş şeyden girerler dünya hanına yolcular farksız birbirinden yemek, içmek uyumak yatıp kalkmak nerde kaldığına bakarsın gözlerinin altındaki morlarla kaç şekli var dünyanın görürsün çabalarsın boyunu aşmaya kadınsın emzirirsin bebeğini yüreği beyni incinmiş daha ne çok kadınlar var kilitli kapıların ardında dayanmış bir süpürge gibi gölgedir gezinir evlerde yüzlerinde donmuştur sevgi ölüm sessizliğinde.. 06. 03. 2014 / Nazik Gülenay |
Yüreğine sağlık.
Daha güzel ve kalıcı şiirler dileğimle,
Selamlar sevgiler...