MATEM
Üstüme örttüğün veda matemi,
İyice ruhumu üşütür oldu. Nice rüyaları, nice hülyayı, Yük edip omzumda taşıtır oldu. Kaç defa kabule yeltendimse de, Çağlayıp çağlayıp hep dindimse de, Yine sen elinde él dendimse de, Yaramı elimle kaşıtır oldu. Her ana yayıldı yokluğun gayrı. Gece ayrı çıkmaz gündüzse ayrı. Ömrümün kendine dokunmaz hayrı. Karanlık dünyamda yaşatır oldu. Dilimi ısırdım her sözüm sonu. Hiç sana gelmedi açılan konu. Sen denen ağırlık aştı kaç tonu. Şu yorgun bedenim kuşatır oldu. Mesut’um ahvalim açtım geceye. Dönüştü çözümsüz bir bilmeceye. Her şiir, her mısra, herbir heceye, Saçını gizlice okşatır oldu. Mesut ALTUNKAYNAK |