Yıldızsiz bakıyorsunuz yıldızlara en kocamanını ayırıyorsunuz belki sevgilinize sonra seviniyorsunuz için için, en kocaman yıldızı sahiplendiğinize ürkerek bekliyor sabahı aydınlıkta yüzünüzün en gizli çizgileri ben içindeyim o kocaman yıldızın gök mavisi taşları yakından kara birbirinin üstünde olmayan eller gibi savunamaz dokunulmazlığını yüreğine işler buz kırıntıları güneş alınır satılır, görülmeyen pazarda okyanus dersiniz büyük bir nehir akar öldürülmüş insanlar, kolları, bacakları kanları bir kanlı irindir düşünceleriniz ya da düşünmedikleriniz bir deniz salya burunlarını tıkar gözleri olan yıldızlar bütün ışıklarını kısar ben yakarım aydınlık sabahlara, dünyalara pır pır yüreğimde titrek sesi yar tüm masal mavi gülümsemelerini doğurmaya bebeklerin yarılır taş unufak toprak yıldızın içindeki tohum sevgi dersiniz bir büyük çiçek açar kollarını diker ölülerin, bacaklarını gözlerini ne olur görün ölüler açın gözlerinizi.. 09. 10. 1993 / Nazik Gülenay |