bu meydansoruyor içimdeki sıkıntı görüntüden ibaret bir armağan paketi sunulan bir sürü kalp defeder mi bu temmuz ıssızlığımı onca uçak özgürlüğümüzü delip geçerken her türlü ihtimali düşünmez mi kırılmaya alışmış bu yürek parçalarını toplar kararsızlıkların siyah bir ay yapıştırır geceye bu kadar ince olma gül dedim kendime ayyuka çıksın yıkılmışların sesi sesini duy içindeki tutsak alınamayan müziği ritminde at adımını elinde bir şey var nihayet yaşama hep yeniden başlamak gibi gür akan bir nehir telafisi oluyor umutsuzlukların kendini çizer çiçek gölgesini takip eder insan ay grileşiyor derken yüzünü gösterir güneş temmuz o kadar da flu değil bak hani halkın eli çıkardı tavşanı kara torbadan zamanı değil dedi us insanların tek tek yanlışını bulmanın bir ışığa gözümüzü dikmişken tüm bir meydan çoğalırken aydınlığa koşanlar yerini almalı sevgi öfkenin kinin armağan almamaya razıyım görüntülerden alkış istemiyorum.. 26. 07. 2016 / Nazik Gülenay |
Kalemin ve yüreğinin güzelliğini bizlere alıştırdın
Sevgilerimle
Affına sığınarak
Yalnızlığımda
Bu kadar yaralayıcı
olabilir mi bakışların
Suskun dilden dökülen
Bir çift söz sen olabilir mi
Ve sen güzel kadın
Ne kadar gizemli bakıyorsun
Sen bir melek olduğunu biliyormusun
Nice şiir dolu yarınlara kardeşim......